UKRAINA .

1976 - Krym. Widok na miasteczko Sudak i Twierdzę Genueńską.

Twierdza Genueńska to najlepiej zachowany zabytek z czasów rozkwitu i ekspansji średniowiecznej Republiki Genueńskiej. Forteca została wzniesiona w latach 1381-1430. Obszar 29.5 ha otoczono ze wszystkich stron murami o długości 1 kilometra, wysokości 6-8 metrów, i grubości 2 metrów. Niektóre baszty miały 15 metrów wysokości. Wewnątrz murów mieściła się duża osada.
Fortecę, stanowiącą ostatni bastion Genueńczyków na Krymie, zdobyli Turcy latem 1475 r.
Do dziś zachowały się dwa ciągi murów z 14 basztami, meczet, ruiny kościoła, cysterna oraz fundamenty mieszkań.
Большое спасибо Станислав !

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Carskie Sioło, ros. Царское Село) – kompleks pałacowo-parkowy założony w XVIII wieku, rezydencja carów, ok. 25 km od Petersburga. Obecnie zespół znajduje się na terenie miasta Puszkin.
Pałac, a właściwie zespół pałacowo-parkowy, jest jedną z najznakomitszych rezydencji w stylu rosyjskiego baroku. W efekcie licznych prac, prowadzonych w XVIII i XIX wieku, w Carskim Siole powstał ogromny kompleks, w skład którego, oprócz głównego pałacu Katarzyny / Jekateryninskiego, Wielkiego /, wchodzi wiele innych pomniejszych pałaców i budowli, ogrody i parki ze stawami i dodatkowymi budynkami.
Potężny kompleks założony był przez Katarzynę I na nierównych i bagiennych terenach pod Petersburgiem, które otrzymała od swego męża cara Piotra I.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Sypialnia Marii Fiedorowny, 1780 r., architekt Charles Cameron.

Maria Fiodorowna Romanowa / 1847 - 1928 / – cesarzowa-małżonka cara Aleksandra III. Z domu Maria Zofia Fryderyka Dagmara – księżniczka Danii.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Przedpokój, 1780 r., architekt Charles Cameron.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Schody Główne, 1860 r., architekt Hyppolito Monighetti.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Pokój Paradny. 1780 r., architekt Charles Cameron.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Sala z malarstwem. 1750 r., architekt Bartolomeo Francesco Rastelli.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Pokój Chiński, 1781 - 1783. Architekt Charles Cameron.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Pokój Zielony 1780 r., architekt Charles Cameron.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Jadalnia Kawalerska, rok 1750, architekt Bartolomeo Francesco Rastrelli.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Sala Szkarłatna, rok 1750, architekt Bartolomeo Francesco Rastrelli.

ROSJA .

CARSKIE SIOŁO.
Sala Balowa - powierzchnia ok. 900 m² powstała w latach 1752-1756 wg projektu Rastrellego. Ściany sali pokryte są niemal w całości lustrami i kinkietami / 696 lamp /, co zwłaszcza w nocy daje efekt nieograniczonej przestrzeni. Plafon w całości pokryty jest freskiem, na którego obrzeżach wymalowana jest kolumnada, nadająca sufitowi lekkości i sprawiająca, że wydaje się być znacznie wyższy. Po niebie nad kolumnadą spacerują alegoryczne postaci i bóstwa. Sala została ozdobiona wyjątkowo rozrzutnie i tam, gdzie nie ma luster i kinkietów, umieszczone są małe złote rzeźby.

Carskie Sioło, ros. Царское Село – kompleks pałacowo-parkowy założony w XVIII wieku, rezydencja carów, ok. 25 km od Petersburga.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Grodzieńska cerkiew św. św. Borysa i Gleba na Kołoży, z drugiej połowy XII stulecia, położona jest nad wysokim brzegiem Niemna, niedaleko góry Zamkowej i Starego Zamku.
Jest to jedna z najstarszych, zachowanych prawosławnych świątyń w Europie północnej.
Skąd nazwa Kołoża?
Otóż w 1406 roku książę Witold po zwycięskiej wyprawie na Psków, uprowadził z pskowskiego przedmieścia Kołoża kilka tysięcy jeńców i osadził ich w Grodnie. Jeńcy osiedlili się wokół cerkwi św. św. Borysa i Gleba nazywając nowe osiedle Kołoża. Od XVI wieku nazwa ta oficjalnie występuje w dokumentach.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Teatr Tyzenhauza.
Został założony prawdopodobnie 30 kwietnia 1769 roku.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego działał tutaj Teatr im. Elizy Orzeszkowej. Po II wojnie światowej budynek zajęła scena Teatru Dramatycznego a od 1984r. mieści się tutaj siedziba grodzieńskiego Teatru Lalek.

BIAŁORUŚ.

GRODNO.
Katedralna cerkiew p.w. Pokrowy M.B. / Opieki Matki Bożej /, zbudowana w 1907 r. na pamiątkę poległym żołnierzom garnizonu Grodna, w wojnie rosyjsko-japońskiej w roku 1904/5.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Kościół Zwiastowania NMP i klasztor sióstr brygidek z 1642 r.
Kościół ma jedną nawę i półkoliście zamknięte prezbiterium. Na fasadę są dwie wieżyczki. Wieże zdobią kute krzyże ozdobione promieniami słonecznymi. Wnętrze sklepione kolebkowo z lunetami. W murze znajdują się wczesnobarokowe portale.
Klasztor ma dwa piętra i trzy skrzydła.
Całość otacza mur obronny z 1 połowy XVII wieku z dwiema basztami / dawniej były cztery w każdym narożu /. Zachowały się trzy z czterech barokowych bram klasztornych.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Komplex sportowy *NIEMEN*.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Wieża Pożarnicza z 1901 r.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Nowy Zamek − nowy pałac królewski, wzniesiony w latach 1734-1751 za czasów panowania Augusta III, jako letnia rezydencja królów Polski i wielkich książąt litewskich.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Po lewej: Bazylika katedralna św. Franciszka Ksawerego.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Cerkiew unicka pod wezwaniem Narodzenia Bogarodzicy i klasztor bazylianek - zbudowano w 1 połowie XVIII wieku.
Bazylianki w tym miejscu, przy wcześniej istniejącej tu cerkwi pod wezwaniem NMP, zostały osadzone w drewnianym klasztorze w roku 1633. Cerkiew została spalona przez wojska moskiewskie w 1654 roku.
Dziś istniejąca barokowa cerkiew, z dwoma wieżami i kopułą, została zbudowana w 1720 roku. Do niej w roku 1751, dobudowano dwupiętrowy klasztor w kształcie litery "L".

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Dolina Szwajcarska. Dziś Park Żylibera.
Prawobrzeżny dopływ Niemna, rzeczka Gorodniczanka - przepływająca przez miasto.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Bazylika katedralna św. Franciszka Ksawerego – pierwotnie kościół jezuitów, od 1782 r. fara, od 1991r. katedra.
Fundatorem kościoła był Stefan Batory, który u schyłku swego życia sprowadził jezuitów do Grodna. Stosowny zapis znalazł się w testamencie monarchy sporządzonym w Niepołomicach w 1585 r.. Kościół poświęcono dopiero w 1705 r.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Widok zimowy na miasto i rzekę Niemen.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Memorialny kompleks poświęcony żołnierzom - pogranicznikom poległym w czsie Wielkiej Ojczyżnianej Wojny.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Plac Radziecki nocą.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
Widok na Stary i Nowy Zamek.

Stary Zamek – zamek królewski, miejsce sejmów walnych I Rzeczypospolitej.
Pierwszy obiekt obronny postawili książęta ruscy w XI wieku. W XIII wieku Grodno przeszło we władanie Litwy, od początku następnego stulecia stało się celem częstych ataków Krzyżaków. W 1391 roku zamek stał się jedną z głównych siedzib Witolda, który w roku 1398 wybudował gotycki, murowany zamek z pięcioma basztami. Obiekt ten w głównym zrębie zachował się do dnia dzisiejszego.
Nowy Zamek − nowy pałac królewski, wzniesiony w latach 1734-1751 za czasów panowania Augusta III, jako letnia rezydencja królów Polski i wielkich książąt litewskich.

BIAŁORUŚ .

GRODNO.
2008. Widok na historyczne centrum miasta i Plac Radziecki.

Grodno – miasto obwodowe na Białorusi, nad Niemnem, w pobliżu granicy z Polską, 328 000 mieszkańców , w obwodzie Polacy stanowią 24,8% populacji.
Grodno – wzmiankowane po raz pierwszy w 1128, w ruskiej kronice "Powieść minionych lat" jako miejsce, którym władał książę Wsiewłod.

UKRAINA .

LWÓW.
Muzeum historii religii i ateizmu.